Bestiariusz

Bestiariusz słowiański

Zapytacie moi mili
Gdzie się topce pogubiły?
Strzygi gdzie się pochowały
A gdzie wiły uleciały?
Bazyliszek gdzie się skrył?
Gdzie pod głazem biesy śpią?
A gdzie gnieciuch ma swój dom?
Gdzie się pochowały stwory?
Gdzie, do jakiej skryły nory?
One wcale się nie skryły
Posłuchajcie zatem mili
One niczym senne mary
dom znalazły bardzo stary
I się w sercach pochowały
Problem zaś jest z nimi taki
że te wszystkie nieboraki
To dziś diabły i huncwoty  

Wszystkie rogi śmieszne mają
i ogonem wywijają
Już nie snują starych baśni
Nie pilnują leśnych chaszczy
lecz na nosi ciągle grają
I się z człeka nabijają.
„Nowe nazwy dla starego?
Nie widzimy w tym nic złego
po psocimy, po gubimy
A na końcu
wszak bez winy
Wszystkim w pas się ukłonimy”